Back

Jakbym rok temu pomyślała że wyląduje w psychiatryku na miesiące bo nie będę potrafiła funkcjonować po zdradzie to bym nie uwierzyła, życie pisze jednak ciekawe scenariusze. Z jednej strony się boję, bo ludzie nocami potrafią np. bić się krzesłami, ale z drugiej dostaje na tyle silne leki że działam na autopilocie i nie myślę przez większość czasu więc jestem szczęśliwa. Ofc. brak wolności boli, podobnie jak absurdalne wymogi typu krótki kabel do telefonu by przypadkiem się na nim nie powiesić, podobnie jak poziom odklejenia niektórych zagadujacych do mnie ludzi by nie zwariować z nudów. No i kradzieże, nikogo nie obchodzą nasze skargi. Naprawdę chciałabym pójść w życiu dalej ale bardzo wiele we mnie krzyczy że ja już zostanę w tym miejscu.